Ronde van Gelderland (UCI 1.2): Afzien met een hoofdletter
De korte samenvatting: afgezien, 7 keer gelost uit het peloton, 6 keer terug gereden, de laatste keer op 20-25 km voor de streep in een groepje achter het peloton uitgekomen en daarmee kop-over-kop naar de finish gereden. Uiteindelijk als 120e op een kleine twee minuten van het peloton gefinished.
De cijfers liegen er niet om: een gemiddelde hartslag van 174 en een maximale van 194, geeft aan dat ik alles heb gegeven. De gemiddelde snelheid is eigenlijk nog iets hoger, omdat de neutralisatie van 8 km hier ook nog inzit en daar wordt zo'n 25-30 km/h gereden.
Wat duidelijk was tijdens de Ronde van Gelderland is dat ik nog niet 100% terug ben. Ik ben weer fit, maar ik mis frisheid en ik mis vorm. Wat wel duidelijk werd, is dat ondanks dat ik niet in vorm ben, ik wel zo flink af kan zien dat ik deze wedstrijd uit heb kunnen rijden. Verder ben ik technisch een stuk beter gaan rijden, waardoor ik minder energie hoef te verspillen en dat heeft mij gisteren ook gered. Hoe is dat zo gekomen? De crash op Mallorca heeft er voor gezorgd dat ik met minder vertrouwen op de fiets zat en vooral in bochten. In de afgelopen periode heb ik in trainingen veel gewerkt aan mijn bochtentechniek en afgelopen dinsdag heb ik een trainingskoersje op de Nedereindseberg gereden. Het peloton is daar wat kleiner en vol bochten. Uitermate geschikt voor mijn doel: technisch beter in het peloton rijden en aanvoelen welke bochten je op volle snelheid nog door kan trappen. Ik heb daar lekker gereden, en het vertrouwen in de bochten is weer grotendeels terug. In ieder geval onder droge omstandigheden.
Het verloop van de koers zelf: al tijdens de neutralisatie voelde ik dat mijn benen niet aanvoelde, zoals ik gehoopt had. Vaak kom ik er nog wel doorheen, maar dat was vandaag helaas niet het geval. Nadat we Apeldoorn uitreden, reden we een lang stuk paralel langs de A50, alvorens we de Posbank overvlogen. Met slechte benen is dat echt een hel, maar desondanks ook super gaaf. Na de Posbank was het de schade opnemen en kwam ik in een grote groep te zitten, op zo'n 1,5 minuut van het peloton. Vantevoren was de tijdslimiet op 2-3 minuten gezet, dus met deze groep is er hard gewerkt en vonden we weer de aansluiting bij het peloton. Daar bleef het zwaar, want het tempo lag erg hoog vandaag en snelheden tot 50 km/h waren niet ongewoon. Die snelheid zat niet in mijn benen en daardoor begon het proces van lossen en weer terugkeren. Hierbij ben ik twee keer zo ver naar achteren gezakt dat ik bij mijn ploegleider terecht kwam (ongeveer auto nummer 20 in de karavaan) en dat is meestal een slecht teken. Nu kon ik wel even een nieuwe bidon aanpakken en het lukte me weer om aansluiting bij het peloton te vinden. Achteraf is dit mijn redding geweest, want bij de bevoorrading op 72 km zat ik vol in achtervolging en een bidon aanpakken zat er toen echt niet in. Zonder extra vocht had ik de finish ook nooit gehaald.
Na de Posbank zijn we over veel mooie dijken gereden, maar ook met de nieuwe voorraad vocht op de fiets bleef het lossen en terugkomen en op zo'n 25 km van het einde lukte het terugkomen niet meer, maar toen zat ik wel in een groep van 20 meiden, waarmee we met zo'n 8 meiden kop-over-kop nog alles gegeven hebben om niet uit koers gehaald te worden. Op 1min50sec van het peloton ben ik dan als 120e gefinished (de eerste van mijn groep was nr. 100).
Teamgenoot Ines was helaas betrokken in een valpartij op 4 km van de finish, maar zonder al te grote schade nog wel kunnen finishen, ook Hilde heeft de finish gehaald. Charlotte en Simone moesten de koers helaas eerder verlaten, maar hebben wel alles gegeven en sterk gereden.
De afsluiting: trots op het doorzettingsvermogen, het beter rijden in het peloton en ook het rijden tussen de auto's en natuurlijk blij met niet uit koers gehaald te zijn en te finishen. Op naar volgend weekend in Borsele!
