Rijden in de kopgroep is gaaf!

Zo net voor het weekend nog even een update van de afgelopen week en vooruitblik naar de komende koersen.

Het weekendje Leipzig heeft mij echt goed gegaan, maar was ook wel een aanslag op het lichaam. Wat slechter geslapen, herstel wilde niet echt, maar ja, op woensdag stond er toch echt de Pajot Hills Classic (UCI1.2) op het programma. Ik had aan de schoolleiding gevraagd of ik er mocht rijden en met wat collega's die lessen van mij hebben overgenomen, kon ik daar van start. Bij het opstaan voelde ik mij nog niet heel best, maar ja, je hoopt toch op het beste. Bij start stonden we goed vooraan en de neutralisatie ging beter dan normaal. Echter had ik al snel door dat mijn benen niet heel best waren. Het voelde alsof ik een hongerklop had, terwijl ik zeker weten genoeg gegeten had. Doordat ik wel beter in het peloton reed, was de Muur van Geraardsbergen pas het uiteindelijke breekpunt. Na 65 km was mijn koers voorbij, maar wel met een goed gevoel. Ondanks de slechte benen, heb ik mij toch lang kunnen handhaven. Ook heb ik de kasseien in een wedstrijd weer gevoeld en dat bleek zaterdag best wat op te leveren.

Na de Pajot eerst even flink aan het herstel gewerkt (dank aan Monique Persoon voor de goede massage) en ik was nog niet helemaal zeker op zaterdag, maar tijdens de wedstrijd bleek toch dat het herstel goed gegaan was. Na 4 km kwam de eerste klim al en daar kon ik mij goed handhaven in het veld. Mijn persoonlijke doelen deze wedstrijd waren om bij de klimmen vooraan in het peloton te rijden en dan in de afdalingen niet te veel te verliezen. Ook wilde ik graag een goed eerste uur rijden, wat nog wel eens een dingetje is voor mij. Alle doelen heb ik gehaald en daarnaast heb ik nog veel meer positieve punten op kunnen schrijven. De eerste twee grote ronden heb ik mij goed in het peloton kunnen handhaven, maar in de derde grote ronden ging het regenen op de tweede klim. Hierdoor was de afdaling nat en ook de kasseien op de finishstraat. Het lukte mij niet om het peloton bij te blijven, maar ik ben gewoon blijven rijden. Uiteindelijk zaten we in een groep van ±20 dames die goed bleven samenwerken en op de plaatselijke omloop zagen we ineens het peloton weer voor ons opduiken. We zijn er naartoe gereden en kon ik op de de eerste klim weer veel plekken schuiven. Bij de tweede klim was het beste er wel een beetje vanaf en ging het ook weer regenen in de afdaling, waardoor voor de tweede keer in de wedstrijd ik het eerste peloton een beetje moest laten gaan. Niet zozeer vanwege de benen, maar vooral op technisch vlak. Ook wilde ik op de gladde kasseien geen risico nemen. Uiteindelijk ben ik op 40 sec van het peloton gefinisht op een 67e plaats (±130 gestarte dames en 80 gefinisht). Aangezien ik met regen vaak moet lossen en een dnf krijg, was ik vandaag heel blij met hoe ik gereden heb. Ook hebben we als team goed gereden en heb ik veel aan mijn teamgenoten gehad deze wedstrijd. In de avond nog even met de trainer geappt en die schreef dat een top30 er dit seizoen ook best wel in moet zitten. Nog even een paar stapjes maken en dat gewoon doen door veel te koersen.

Nou dan doen we dat toch zei deze dwaas... zondag een criterium in Oploo. Een lusje van 3,2 km en dat 22 keer (kom je dus uit op ruim 70 km). Niet heel technisch, vooral lekker snel. Bij het inrijden gaf zelfs mijn garmin aan dat het herstel niet heel best is (berekent hij op basis van vermogen met hartslag) en zo voelde het ook wel. Mijn doelen: goede eerste ronden rijden en meer vooraan in het peloton zitten. Het was een goede start, daarna in rondje 3 niet zo heel best, mezelf een flinke schop verkocht en zo zat ik vooraan in het peloton. Gaatje dichtgereden, zelf er maar eens vandoor, weer terug gepakt, ploeggenootjes er vandoor, die door andere renster weer werden teruggepakt en toen gingen er twee dames vandoor. Ik keek en zag niemand van onze ploeg reageren. Niet handig, dus ik ben gesprongen. Eigenlijk meer om ze terug te halen, maar wat bleek... hier werd de kopgroep van de dag gevormd. Vijf dames van vijf verschillende ploegen en al vrij snel hadden we een mooie samenwerking. Er werd goed overgenomen en daardoor hielden we een mooie tempo. Onze voorsprong.. steeds zo'n 10-15 sec, was niet echt heel veel. Ook was de communicatie hierover was niet heel best, dus bleef het voor mij onduidelijk of we dit gingen halen, maar ja, de rondes tikten af en we bleven maar vooruit. Uiteindelijk hoorde ik nog een keer iets over 30 sec, klopte dat? Gewoon blijven rijden maar. Dat is dan ook wel het voordeel: bij zo'n kleine voorsprong kan er niet gegokt worden en moet er gewoon gedraaid blijven worden tot de laatste ronden. Het was de hele wedstrijd al duidelijk dat de laatste bocht voor de finish niet mijn ding was, dus podium zou lastig worden, maar ja, 5e in een Nederlandse koers, dat had ik nu ook nog nooit gedaan, dus blij was ik al. Het werd inderdaad een 5e plek en moe, maar voldaan, kwam ik over de finish. Ik wil hierbij mijn mede-kopgroep genoten bedanken voor deze mooie middag. Iedereen heeft hard gereden en ik vond het een mooie samenwerking. Ook wil ik mijn ploeggenoten bedanken die achter mij erg veel stopwerk verricht hebben.

Ik weet nu dat mijn benen inderdaad goed zijn op het moment en dat ik, als ik maar goed van voren rijd, dus in een kopgroep terecht kan komen. Nu ga ik aan het technische aspect werken en dan hoop ik nog een paar stappen te kunnen zetten. Mijn seizoenstart is echter nog nooit zo goed geweest en dat geeft extra veel moraal. Dit weekend rijd ik op zaterdag in Rotterdam en zondag ga ik een beetje lanterfanteren. Dat mag wel na 5 wedstrijden in 8 dagen tijd. Herstel is namelijk ook erg belangrijk.