NK wegwedstrijd | 86e
In deze blog een kort verslag over de wegwedstrijd in Montferland. Van doelen stellen tot bovenverwachting rijden. Van zenuwen naar blijdschap. En van fris naar uitgeput zijn. Deze week is een soort van rollercoaster geweest, maar wat heb ik genoten.
Na woensdag moest de focus eigenlijk direct door naar zaterdag. Goed herstellen, zo min mogelijk proberen te doen, blijven eten. En eigenlijk was ik al best wel op. De tijdrit was al zo'n intense ervaring, hoe kreeg ik mijn focus nu weer op zaterdag. En tussendoor moest er ook nog best hard gewerkt worden. Niet ideaal, maar dat is het verschil tussen de profs en de clubrensters.
Op zaterdagochtend al vroeg richting Montferland, zodat we daar rustig de tijd hadden voor de voorbespreking, rugnummers opstellen en een beetje warm rijden. En niet onbelangrijk sokken: ik heb van Esther speciale NK happy socks gekregen voor extra moraal. Wielrennen is all about the looks en sokken zijn daarbij cruciaal :-).
Daarna de startlijst tekenen en opstellen voor de start. We stonden als ploeg mooi vooraan en dat is toch prettiger dan helemaal achteraan opgesteld staan. Na de eerste bocht ben ik er gelijk vandoor gegaan, niet om echt voor een solo te gaan, maar wel om zo vooraan mogelijk in het peloton de muur van Zeddam op te rijden, zodat ik niet in de eerste klim er al aflag, omdat ik weer eens achteraan zat te slapen. Prima tactiek en het gaf ook een soort van vleugels. De eerste vier ronden heb ik mijzelf steeds goed naar voren kunnen rijden, zakte af en toe weer wat naar achteren, maar ik reed lekker in het peloton en dat is wel eens anders geweest in de afgelopen weken. Ik heb Geerte nog van een bidon kunnen voorzien, Alicja heeft mij nog een keer goed naar voren gereden om de muur van Zeddam weer wat meer voren op te kunnen rijden en samen hebben we er een mooie wedstrijd van gemaakt.
Na 110 km ging het licht een beetje uit en ondanks een krachtinspanning om goed van voren te blijven, kwam er dan toch een gaatje met het peloton op 20 km van de finish. In dat groepje zaten ook nog twee ploeggenoten, waarbij Alicja mij nog een gelletje kon geven voor wat laatste energie. Met een groepje van ongeveer 10 rensters, zijn we door blijven rijden en na 132 km koers, kwam ik als 86e over de streep. Geerte is heel knap 41e geworden, Tessa 79e en Alicja 82e. Belle is helaas in de 6e ronde uit koers gevallen (gelukkig zonder al te veel fysieke schade), voor Hanneke, Femke en Roos was de wedstrijd al eerder voorbij.
Uitgeput en heel erg blij sluit ik dit NK af, want dit had ik alleen maar durven dromen. Voor mij was het halen van het NK al een kleine overwinning en na de moeilijkheden die ik de afgelopen weken in het peloton gehad heb, had ik niet verwacht dat ik deze wedstrijd zou kunnen uitrijden. Dat dit dan toch gelukt is en ook met attent koersen, voelt heerlijk.
Het huidige seizoen is mijn beste tot nu toe en ondanks alle onzekerheden en twijfels en geniet ik ook echt. Het smaakt ook naar meer en gelukkig is het seizoen nog lang niet afgelopen. Er staan nog hele mooie wedstrijden op het programma en hopelijk kan ik mijn NK flow meenemen in de komende weken. Het schooljaar is ook bijna ten einde, zodat ik ook een beetje kan bijkomen en straks in augustus weer met nieuwe energie voor de klas sta.
Ik wil hierbij ook iedereen bedanken die mijn in de afgelopen weken gesteund heeft om deze doelen te behalen. Als eerste natuurlijk Esther, maar ook mijn trainer, vrienden, familie en vooral ook mijn collega's, want zonder de ruimte die ik op het werk krijg, was dit zeker niet gelukt.
