April doet wat hij wil en in mei leggen alle kippen een ei
Tenminste dat zijn de gezegden. Het lijkt erop dat mei de taken van april heeft overgenomen, want het weer vliegt alle kanten op.
De laatste dag op Mallorca was heerlijk. Een kleine overschrijding van het trainingsschema (kleine 6 uur i.p.v. 2 uur), maar een kleinigheidje houd je altijd. De route was schitterend met een paar mooie klimmetjes aan het begin en op het einde nog even een klimmetje. Het beste was er toen al wel een beetje af, dus voor de verandering eens rustig naar boven gereden en lekker van het uitzicht genoten.
Op maandag vlogen we weer terug naar Nederland en voordat we Fenna weer op mochten halen, nog even de benen losgereden. Omdat het fietsen zo lekker gaat en er nu misschien zelfs wel weer wedstrijden aan kunnen gaan komen, heb ik mijn wedstrijdfiets maar eens onder het stof vandaag gehaald, om daar weer op te gaan trainen.
En ik was bijna vergeten dat ik natuurlijk ook nog werk, maar na een excursie Rome en twee weken meivakantie, had ik al drie weken niet meer voor de klas gestaan, dus dat was weer even wennen op dinsdag.
Op woensdag een lange duurrit gereden met een paar ploeggenootjes. Voordeel van een rustige duurrit is dat we ook lekker bij konden kletsen. In het weekend ook nog flink wat uren en kilometer gemaakt, tussen de buien door, om de buien heen en over de buien heen... het belangrijkste: niet nat geregend. Voor het eerst ook weer eens echt zware benen gehad, maar het is goed om te merken dat die de dag erna dan ook wel weer weg zijn.
Op tweede Pinksterdag stond er een korte, maar intensieve, sprinttraining op het programma en daarbij ook weer een mooi weggetje ontdekt.
En we zitten ook weer in de sportschool! Heerlijke krachttraining, waarbij ik mij toch altijd een beetje ongemakkelijk voel tussen al die mannen die zo breed mogelijke schouders willen ontwikkelen (wat ik dan persoonlijk niet zo mooi vind, maar ieder zijn hobby zullen we maar zeggen). Gelukkig hoef ik dit jaar mijn krachttraining niet alleen te doen, maar doe ik het samen met Esther, die zich aan het voorbereiden is op het schaatsseizoen. Het is gezelliger, maar ook kunnen we zo op elkaars techniek letten, zodat we alle oefeningen netjes uitvoeren.
Ik sluit vandaag af met het zeer goede nieuws (vind ik dan hoor, hoeven jullie niet te vinden) dat ik weer een trainingskoers gereden heb :-). Het fietsen gaat sinds Mallorca zo lekker dat we besloten hebben dat ik maar weer eens een trainingskoersje mocht proberen. Vol met zenuwen naar WV Eemland… kon ik het nog wel, zou ik er niet binnen 1 ronde afgereden worden, kan ik mijn concentratie lang genoeg houden, enz. Ik startte bij de B groep en na een paar ronden merkte ik dat ik echt prima mee kon draaien. De eerste drie kwartier heb ik mij rustig achterin gehouden en vooral aan de bochtentechniek gewerkt, maar daarna kon ik mij toch niet helemaal inhouden en heb ik een demarrage geplaatst. En toen was ik ineens los van het peloton… Maar niet heel veel langer dan een rondje, want de verzuring sloeg gelijk toe en was ik gelijk flink naar de knoppe. Een aantal ronden wel goed voorin meegedraaid, maar omdat het erop ging lijk dat ik gewoon tot het einde mee zou rijden, besloten om achterin even op adem te komen, zodat ik de laatste drie ronden nog genoeg energie over had. Dat heeft gewerkt en ik heb mij zelfs nog in de sprint gemengd, weliswaar niet voor plek 1, maar ik geloof een mooie plek 8. Daar waar ik dacht dat ik maar een paar ronden zou rijden, was ik uitermate blij en tevreden dat het zo is verlopen. Natuurlijk ligt er nog veel werk te wachten, vooral op de snelheid en koershardheid, maar de basis is niet slecht.
