Weekendje Roden
De titel klinkt als een weekendje weg, op vakantie, rust, beentjes omhoog… het was toch iets anders, maar wel heel erg leuk. (Hint: iets met een fiets, klinkertjes en ploeggenootjes)
Ik zit weer op een fiets, ik train volle bak en dat mag iedereen weten :-). Het is bizar hoe snel ik vooruit ga en wat is het fijn dat ik wedstrijden rij. Maar wat is het lastig om voorzichtig te blijven, realistische doelen te stellen en tevreden te zijn met waar ik sta.
Afgelopen weekend zat ik in Roden (voor de niet wielrenners onder ons, dit ligt net onder Groningen) voor een 2-daagse koers uit de clubcompetitie. Op zaterdag reden er 3 van ons een criterium en samen met een ploeggenoot reed ik de puntenkoers. Die ken ik goed vanuit Duitsland en daar was ik er ook best aardig in. Maar ja, toen was ik fit, getraind en reed ik er bijna elke week wel eentje. Mijn moraal was goed. Femke staat er namelijk goed voor in het klassement van de clubcompetitie, dus ik wilde haar graag helpen. Of door aanvallen af te slaan of door er zelf vandoor te gaan, zodat andere meiden geen punten konden pakken. Vanaf de start liep het echter al niet lekker. Inklikken ging niet zo soepel en binnen 500 meter zat het zuur tot achter mijn oren. Het werd dus een wedstrijd van overleven. En dat is gelukt, meerdere keren aan het elastiek gehangen, maar breken deed het niet en ik kwam netjes in het peloton over de finish. Helaas zonder punten en dan betekende dat ik ook niet in de uitslag werd opgenomen, erg jammer.
Daarna zijn we met de meiden rustig de 30 km naar de overnachtingslocatie gefietst om al het zuur weer even eruit te trappen en na het douchen stond het eten al klaar. Wat een luxe. Nog even de spullen voor zondag klaar leggen en snel naar bed, want de wekker werd om 6.00 uur gezet!
Ja, gewoon eerder opstaan dan doordeweeks :-(. Onze koers begon namelijk om 9.00 uur, het was 45 minuutjes rijden en het ontbijt moet ook wel de tijd krijgen om te zakken, oftewel om 6.00 uur opstaan maar. De koers zelf was voor mij vooral een goede training. Het is belangrijk om goed voorin het peloton te rijden, maar het lukte mij mentaal nog niet goed genoeg om te schuiven, waardoor ik de hele wedstrijd een beetje achteraan gereden heb. Tot 92 km in het peloton gereden en toen kwam er toch een scheurtje dat ik niet dichtgereden kreeg en de laatste 25 km hebben we met een klein groepje doorgereden en dat resulteerde dat ik de koers heb uitgereden en als nummer 103 over de finish rolde. Geen uitslag om nu echt blij van te worden, maar ik heb wel de finish gehaald, dus de kilometers zitten weer in de benen. En ik heb ook weer even aan het peloton kunnen wennen.
Mijn wedstrijdschema voor de komende weken staat ook weer online en ik mag elke weekend koersen. Hiep hoi. Ik zit nu sinds 4 weken weer op de fiets en tot nu toe nog geen terugslagen gehad dat ik de trainingen niet aan kon. Een deel van de wedstrijden rijd ik om in vorm te komen en hopelijk kan ik aan de slag voor mijn teamgenoten. Verder heb ik er twee aangestipt waar ik in vorm wil zijn en wil kijken hoe ver ik daar kan komen. Deze wensen heb ik natuurlijk ook aan mijn trainer doorgegeven en na al dat geluier van begin dit jaar, staan er nu weer flink pittige trainingen op het programma. Deels kijk ik er met vrees naar uit, omdat ze behoorlijk pijn doen in de benen, maar masochist als ik ben… ik vind ze stiekem eigenlijk best leuk om te doen. En ik mag gewoon 6 dagen in de week sporten (en soms mag ik op de rustdag ook gewoon een uurtje actief herstellen; zo kon ik gisteren mooi op de fiets op verjaardagsvisite bij paps).
