Jeukwoorden...

In het NRC staat elke week een column met jeukwoorden. Van die hippe woorden uit het bedrijfsleven als er 200% voor gaan, of klankborden of professional.

(http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/01/08/ben-jij-een-prutser-of-een-professional-1573940)

Heel vaak kan ik mij goed vinden in deze column, maar het maakt ook dat je sommige woorden niet meer wilt gebruiken als je de column erover eenmaal gelezen hebt. Iets in de trant van “Denk niet aan een roze olifant” en waar denk je nu aan?

Het woord dat mijn afgelopen week beschrijft is ooit ook ergens voorbij gekomen in een column en ik kan mij daar ook echt in vinden. Als je vraagt aan mensen hoe het met ze gaat krijg je vaak het antwoord “….”. We leven in een maatschappij waar veel van ons verlangd wordt, maar waar wij ook veel van onze zelf verlangen. Dat gaat goed, zolang je maar keuzes maakt in wat je doet en op tijd gas terug neemt.

Afgelopen week liep dat iets minder goed. Alhoewel... dat is niet helemaal waar, want mijn keuzes zijn bewust gemaakt, maar het was een net iets te volle week. Wat rest is dan een weekend waarin je wilt koersen, maar in de eerste koers erachter komt dat je de keuze moet maken om op zondag niet te koersen.

Ik heb 4-6 maanden weinig aan sport gedaan (voor mijn doen dan) en als er in de week wat extra’s bij kwam, stapte ik gewoon niet op de fiets. Zoals mijn trouwe lezers weten, zit ik sinds eind april weer op de fiets en gaat dat zo goed dat ik weer in een ritme zit waarin ik werk, train, eet en slaap. En dat plannen ineens weer heel belangrijk wordt. Als je dan een deadline van de universiteit hebt, mijn leerlingen de laatste loodjes van hun schooljaar voor de kiezen krijgen met ook nog eens een pittig onderwerp en ik ineens weer elk weekend koers, dan is dat misschien niet zo handig. Zeker niet, omdat de meeste koersen ook op zo’n 2 uur rijden van huis zijn.

De hele week was ik al een beetje vermoeid, maar toch kon ik tussendoor nog de trainingen afwerken, daarna zo vroeg mogelijk naar bed en tegen beter weten in: hopen op goede benen op zaterdag.

Op vrijdag was er de wereldreis naar Eext, zodat we vanuit op zaterdagochtend naar de koers in Drogeham konden rijden (Ronde van de Kerspelen - clubcompetitie). De start was om 9.30 uur en het weer leek ons redelijk gunstig gezind. Het eerste uur in de koers is voor mij altijd een beetje overleven, omdat ik nu eenmaal even nodig hebt, voordat mijn benen akkoord gaan met hard fietsen. Een doel van mijzelf was om wat verder voorin het peloton te rijden dan afgelopen wedstrijd. Het ging niet heel vanzelfsprekend, maar al wel wat beter en resulteerde in ieder geval dat ik nu voor de valpartij zat, in plaats van erachter (en gelukkig niet erin). Opschuiven naar voren was echter lastig (vonden mijn teamgenoten ook, hoorde ik later) en ik zat toch nog steeds te veel van achteren. Na 55 km ontstond er een breuk in het peloton en het dichten ging niet echt lekker. Er was een groepje er echt vanaf gereden en ik probeerde alleen nog het gat te dichten. Ik heb zo’n 2 kilometer op 10 meter van het peloton gehangen, maar ik kreeg het gewoon net niet dicht. Dan maar even uitrusten achter de ploegleiderswagen en het opnieuw proberen, maar na 10 km pogingen wagen, was mijn energie op en heb ik de strijd gestaakt. Met 72 km was ik dan echt uit koers en heb ik nog een stukje uitgefietst om het zuur wat kwijt te raken. Daarna heb ik nog langs de kant gestaan om mijn ploeggenoten aan te moedigen die nog wel in koers zaten.

Het was weer een leerzame koers en hoewel ik steeds wat sterker aan het worden ben, was ik net wat te veel vermoeid. Daarom vandaag geen koers in Ouderkerk, maar beetje bijkomen, werken en met de kat knuffelen. Nog een dag hard werken en dan kan ik mentaal en fysiek goed uitrusten en dat is maar goed ook, want… ik mag met de ploeg mee naar Tsjechië voor Tour de Feminin (UCI2.1).

Kortom: het was een ….. week, maar maar er zijn goede vooruitzichten voor de komende weken!