Koersen in België

Ik zit nog steeds op de fiets (nou ja, nu ff op de bank met de benen omhoog), maar sinds ik mei weer begonnen ben, gaat het elke week een stukje beter. Ik vind het leuk, heb er plezier in en heb het koersen toch wel gemist. Na de val van vorig jaar ben ik echter ook wel blij als ik weer zonder kleerscheuren de finish haal. De onbezonnenheid ben ik toch echt wel kwijt geraakt en ik koers veel voorzichtiger. Wat dan soms ook niet handig is, want dan zit je toch vaak te ver van achteren.

Gisteren reed ik in België een zogenoemde 1.15 koers: de grote polderprijs Kieldrecht. Het weer was prima, een beetje wind, maar te weinig om het echt op de kant te zetten en het was droog. Lekker in de polder op slechte Belgische wegen, maar op de een of andere manier heb ik daar in de koers nooit zoveel last van. Zorgen voor goede spanning in je banden voorkomt stootlek en verder je stuur gewoon goed vasthouden.

Twijfels

Voor de start altijd de spanning, zijn de benen wel goed, kan ik het wel, lig ik er niet na 1 bocht al weer vanaf en ga zo maar door. Zeker na afgelopen week. Ik heb hard getraind en afgelopen donderdag liepen de benen bij elke flinke trap gelijk vol. Ik word daar best onzeker van. Train ik te hard, hoort het juist bij deze trainingsopbouw, ben ik toch niet te snel weer zo hard aan het trainen en koersen… kortom onzeker. Maar net als afgelopen seizoenen piep ik weer eens te vroeg. Ook toen had ik doordeweeks best veel twijfels, maar elke keer in de koers kwam het dan toch weer goed. Zo ook gisteren.

Koersverslag

SLXLM

​Het was een peloton van 74 vrouwen, met ook 1 teamgenootje en het girls team uit Leipzig. Leuk om Dirk weer eens te zien en te spreken en zo kon ik gelijk ook weer wat Duits ophalen. Verder bestond de koers uit 15 ronden van 5,5 km.

Na een paar nerveuze eerste ronden, werd het minder nerveus en werd er lekker doorgereden. Aan de voorkant probeerde meerdere keren een aantal dames weg te rijden, maar deze werden toch steeds wel weer terug gehaald. Ik mocht van mijzelf nog 1 wedstrijd de kat uit de boom kijken en gewoon de snelheid in mijn benen opdoen en wennen aan dat nerveuze gedrag in het peloton. Het beschouwen als een goede training en er weer van leren. Daardoor deed ik aan de voorkant niet actief mee, maar reed in het achterste gedeelte van het peloton. Na een ronde of 8 a 9 reed er een omvangrijke kopgroep weg, maar bleef er in het peloton goed gewerkt worden, waardoor het tempo hoog bleef. En ik had al snel door dat ik deze wedstrijd uit rijden zou, want ik zat vrij relaxed in het peloton en kon de snelheid en het hollen en stilstaan goed aan. In de allerlaatste ronden was er vanuit het niets een enorme valpartij, waarbij er een paar meiden behoorlijk slecht bij lagen. Ik zat er zelf achter (blij dat ik er niet bij lag) en dan moet je daar over meiden heen stappen, waarbij ik eigenlijk wil kijken of ik niet hulp kan verlenen, maar het gaat hier om een wedstrijd, dus je moet door en die ambulance komt vanzelf. Op dat soort momenten is het echt een rotsport en vraag ik mij af waarom ik dit doe. Na een inhaalslag kon ik nog naar een klein groepje rijden, waarmee volle bak naar de finish gereden zijn en na 84 km koers kwam ik als 40e ongeschonden over de finish. Met een goed gevoel over de benen, een paar keer naar voren kunnen rijden en ervaren hoe dat ook al weer moest en nu op naar de tweedaagse in Peize.

Steun

Mijn dank gaat verder uit naar Esther. Als morele support, gezelschap bij het inrijden, maar vooral voor het aangeven van een bidon. In dit soort koersen is er geen ploegleiding over verzorging mee, dus dan moet je het zelf regelen. Eten kun je genoeg meenemen, maar drinken is altijd lastig. Na even aangegeven te hebben waar en hoe ik graag de bidon aangereikt zou willen hebben, stond ze waar afgesproken en kon ik zo een nieuwe bidon aanpakken. Nu nog werken aan mijn weggooi skills, want blijkbaar hebben ze met 4 man best wel even moeten zoeken naar de bidon die ik naar ze toe gooiden… oepsie :-)

Komende weken

Ik heb vandaag de mazzel dat ik later kan beginnen, waardoor ik nu al twee uurtjes met de kat op schoot op de bank zit en dat is best lekker opstarten.

Qua traininge

n weet ik het nog niet, dat wordt vanavond weer aangevuld. Alles met tot doel om over twee weken topfit in Tsjechië te verschijnen en tussendoor ook nog wat wedstrijden goed te willen rijden (jaja ik ben veeleisend, maar dat is toch niets nieuws voor jullie).

En mijn sociale leven… nou ja, ik probeer telefonisch bij te kletsen en na Tsjechië komt daar weer wat meer ruimte voor. Nu staat het in het teken van de laatste loodjes op het werk en voor de rest focus op fietsen.