Tweedaagse Peize & Nieuw-Roden
Korte samenvatting: een woord bestaande uit drie letters. Iets langere samenvatting: niet mijn weekend, gematigd positief over mijn tijdrit en ik heb vast weer wat geleerd en dan maar hopen dat ik dat de komende koersen dan weer kan toepassen of zo.
Afgelopen dagen zat ik weer in het Noorden van het land voor een tweedaagse met 3 etappes. Op zondag een korte klassieker van 95 kilometer, maandagochtend een tijdrit en maandagmiddag een korte klassieker van 85 kilometer. Wat er zondag aan de hand was, ik heb echt geen idee, maar geen power in mijn benen, voelde me niet lekker op de fiets, vanaf vertrek al honger en hard fietsen zat er zeker niet in. Heel erg gek, want zaterdag was het gevoel echt goed, bij het opstaan op zondag leek er ook niets aan de hand, maar in de koers was het drama. Een complete offday, maar eentje waar ik dan wel behoorlijk nerveus van wordt. Ik had namelijk echt het gevoel dat ik per week weer wat sterker aan het worden was. En hoe nu op maandag met de tijdrit? Na de koers goed voor mezelf gezorgd, koolhydraten en eiwitten goed aangevuld, zodat de benen toch zo snel mogelijk zouden herstellen. En dan maar zien wat het maandag zou opleveren.
Met de ploegleider had ik afgesproken dat ik de tijdrit serieus ging aanpakken met een goede warming up, controle van het materiaal enzovoort. Misschien waren de benen pap, misschien ook niet. Maar niet dat ik achteraf toch goede benen bleek te hebben, maar niet de juiste focus. Dus zo gezegd, zo gedaan. Serieuze voorbereiding, goede focus en starten maar. Onderweg weet je nooit echt hoe het loopt, maar op de teller zag ik net niet helemaal de gewenste snelheid. Ik wilde graag boven de 42 km/h gemiddeld, het werden er iets minder. Volgens de KNWU 39,7 en volgens mijn teller 40,5 en daarmee eindigde ik op een 39e plek. Niet helemaal waarop gehoopt, maar wel iets waar ik weer verder mee kan. Tenslotte was het ook pas mijn eerste tijdrit dit seizoen en ik sluit af met gematigd positief.
In de middag was er veel regen en dat haat ik. Ik vind het verschrikkelijk om met een peloton over natte wegen te rijden. Toch geprobeerd om het moraal er in te houden en te starten. Dus gestart, het peloton brak na 6 km al en ik zat heerlijk (sarcastische opmerking) achterin en dus gelijk al in de achtervolging. Na 15 km weer bij het peloton aangesloten en pats boem, weer een breuk… en het gaatje kreeg ik net niet dicht. Weer in de achtervolging dus. Dat ging met het groepje waar ik in zat redelijk, maar we bleven op 1-2 minuten van het peloton hangen. Gevolg was dat we na 45 km uit koers werden gehaald en daar werd ik best chagrijnig van.
De benen deden het weer beter dan gisteren (gelukkig maar), maar ik baal gewoon van hoe ik met nat weer in het peloton zit.
Op naar komende zondag waarbij we een klimkoers voor de benen krijgen. Hopelijk kan ik daar weer wat vertrouwen opdoen.
