December

Kort dagen, lange nachten, kou, regen, wind... het maakt niet echt dat je staat te springen om naar buiten te gaan, of toch wel? Deze winter maakt het mij weinig uit wat het weer doet en sta ik elke keer te popelen om mijn fiets op te mogen voor een training of de loopschoenen aan en lekker het bos in. Ditmaal ook een soort van fotoverslag, omdat ik zowaar eens foto's gemaakt heb.

Het jaar is alweer bijna ten einde, maar het voelt alsof ik al met 2017 ben begonnen, omdat ik sinds deze maand weer volop in training ben. Tot eind november waren de trainingen nog redelijk optioneel. Een keertje geen zin of geen tijd, dan sla je toch gewoon even over. Niet dat ik daar nu zo goed in ben en trainingen overslaan zijn echt een zeldzaamheid, maar mentaal is het soms dan toch makkelijker dat je weet dat het kan.

Trainen in weer en wind is dus geen probleem, maar het betekent wel dat je na een training niet gelijk de douche onder kan, maar ook voor je materiaal moet zorgen. Zowel de MTB als de wegfiets hebben aardig te lijden momenteel, maar gelukkig kan de MTB wel tegen een stootje en ben ik in de luxe positie dat ik een nieuwe wedstrijdfiets heb, die ik nu alleen op de tacx gebruik en de Legano die ik buiten gebruik. En elke keer dat ik hard aan het schrobben ben, betekent het ook weer een ritje minder op de tacx en daar word ik dan wel weer blij van.

De maand december heb ik ook gebruikt om mijn fietspositie opnieuw te laten aanmeten. Ik heb het hele seizoen niet echt lekker op mijn fiets gezeten, maar tijdens het seizoen durfde ik het niet aan om aan een andere positie te moeten wennen en ik liep geen blessures op, dus vond ik uitstellen het beste. Net voordat ik weer echt veel uren op de racefiets ga doorbrengen, ben ik langs de SMA gegaan en na anderhalf uur flink sleutelen hier het resultaat. De eerste twee-drie trainingen waren hels, maar ik ben er nu al aardig aangewend. Er zit nu nog een klein gek knikje in mijn linker knie waar ik nog wat mee moet, maar verder ben ik tevreden.

Naast het intensiveren van alle trainingen, waren ook de laatste weken op het werk erg druk. Leerlingen worden moe en zijn toe aan vakantie en daar worden ze druk van. Docenten zijn moe en toe aan vakantie en die willen dan liever een rustige klas. Dat werkt dus niet zo goed. Hoe op te lossen: geef ze een toets, dan heb je zelf even 60 minuten een stille klas (meestal dan), maar dat geeft dan daarna wel extra nakijkwerk of gebruik alternatieve lesmethodes (zie foto). Leerlingen konden een post-it van het bord halen en daar stond een vraag op die ze moesten beantwoorden. Vervolgens hingen ze de post-it weer terug en dan kon iemand anders de vraag maken. Hadden ze beide hetzelfde antwoorden, dan konden ze verder, maar weken de antwoorden af, was het de bedoelingen dat ze elkaar gingen uitleggen wat ze gedaan hadden om zo samen tot het goede antwoord te komen. Natuurlijk mochten ze ook altijd aan mij vragen stellen. Op deze manier konden ze af en toe van hun plek af en was er meer ruimte voor eigen inbreng. Dat was een leuke en nuttige afwisseling zo voor de vakantie.

Naast hard werken en hard trainen, moet er natuurlijk ook gerust worden. Trainingen doe ik regelmatig alleen, maar voor het rusten heb ik een trouw maatje. Is natuurlijk wel zo gezellig en ik op dit vlak kan ik ook nog een hoop van haar leren.

Op 0e kerstdag hebben we met een aantal vrienden een traditie van een tocht op de MTB ergens in Nederland. Dit jaar hebben we hiervoor de MTB route Amerongen/Leersum gekozen. Hier zat er voor iedereen wat bij, omdat je elke 20 kilometer weer bij de auto langskomt en dan kan bepalen of je nog een rondje wilt of niet. Ook zijn het erg mooie routes om te rijden. Het was weer erg geslaagd en gelukkig kon de fietsenmaker in Leersum snel een gebroken stuurpen verhelpen, zodat materiaalpech niet bepalend werd in het aantal kilometers dat gereden werd. Op de foto zien we er na 20 kilometer nog behoorlijk fris uit, hoewel bij sommige de benen daar toch echt anders over dachten.

Aangezien het mountainbiken behoorlijk lekker liep en het weer niet echt uitnodigend was voor de racefiets (harde wind, vies wegdek en mijn fiets is nu net zo lekker schoon...) heb ik gelijk alle kerstdagen maar de MTB gepakt. Op eerste kerstdag stond er eigenlijk een rustdag in mijn schema, maar ach, een klein rondje kan dan toch best... het kleine rondje werd heel verrassend iets groter, want het parcours in Zeist lag er zo lekker bij, dat ik er nog nooit zo hard overheen had gereden en bij elke strook dacht, oh een klein stukje erbij kan nog best. Voordat ik de tocht naar huis inzette even Esther gebeld dat ik geen pech had of gevallen was, maar dat het bos te leuk was en ik daarom iets later thuis kwam dan gepland. Ruimschoots op tijd om gedoucht en wel naar opa en oma te gaan en daarna nog kerst met mijn ouders bij mijn zus te vieren. Prima eerste kerstdag dus.

Op tweede kerstdag mocht ik van de trainer twee uurtjes fietsen, maar vooral toch ook rustig bij de kerstboom zitten. De laatste tijd ben ik best goed in het houden aan de tijden in mijn schema (wat wil je ook met zo'n pittig schema), maar op tweede kerstdag hoort traditioneel toch ook wel een beetje een 100+ tocht. Meestal op de racefiets, maar dit jaar dus op de MTB, maar dan ben je dus wel ietsjes langer onderweg dan twee uur. Maar de opdracht: rustig bij de kerstboom zitten is dan wel grotendeels gehaald. Op de mtb zit je iets minder rustig dan op de racefiets, maar de kerstboom, neergezet door MTB Utrechtse Heuvelrug, die heb ik wel gevonden. Na twee uur had ik ook nog de luxe van een verzorgingspost bij het Leersumse veld waar bij de auto een volle bidon klaar stond.

Na 5,5 uur op de MTB was ik moe, maar voldaan weer thuis. Het poetsen van de fiets heb ik wel even een dagje uitgesteld. Dat is dan weer het voordeel van vakantie hebben. Na een kleine power nap heb ik 's avonds zelf pizza gebakken en Esther nog even verslagen met een potje Rummikub. Ook tweede kerstdag was dus erg geslaagd.