Waren die schoolvakanties in februari maar langer dan één week...
Dit is nu het derde jaar op rij dat we een weekje Mallorca pakken om te trainen. Mooi eiland, ontzettend vriendelijke mensen, zonnetje erbij en heerlijke wegen om over te fietsen. En ondertussen voelt het al een beetje als thuiskomen en zou ik hier best wel wat langer dan een weekje willen zitten.
En ja, ben ik nu op vakantie, is het een trainingskamp of wat doe je daar eigenlijk? Nou fysiek... dat is best wel afzien. Het is een beetje de laatste puntjes op de i zetten, voordat mijn seizoen op 12 maart gaat beginnen en dat betekent best intensieve trainingen. Mentaal is het echter toch echt wel vakantie. Even niet werken, zon op je gezicht en alleen maar bezig zijn met fietsen en geniet van het fietsen (zelfs van die intensieve en pittige blokken).
Vandaag is de vierde dag op het eiland en stond er rustdag op het programma. Mijn beheersing van de Nederlandse taal is over het algemeen vrij goed, maar met dit woord heb ik altijd moeite. Ik kan het lezen en uitspreken, maar het uitvoeren? Het is iets met rustig aan doen en volgens de mensen in mijn omgeving ook iets zonder fiets, maar hoe kun je nu een dag zonder fiets doorbrengen? Dat is toch zonde? Daarom vandaag een rondje van 50 km gereden en halverwege een koffiestop met een appeltaart gepakt. De rest van deze dag is ingevuld met een lunch op het terras en nu met de benen omhoog op bed. Hopelijk is deze uitvoering van de rustdag een soort van hoe dit hoort en anders moet ik toch eens op cursus om dit te gaan leren. Laat het weten als je tips hebt ;-).
En de dagen hiervoor? De eerste dag een mooie tocht door het Andratx gebergte waarbij de klimmetjes pijn mochten doen en voor de rest rustig aan gedaan, dag 2 ging richting Llucmajor (in de foto op de achtergrond zichtbaar) waar ik op de klim pittige interval oefeningen heb uitgevoerd en daarna nog wat sprintwerk en op dag 3 ben ik bezig geweest met langere D3 blokken en hebben Peter en ik succesvol de buien ontweken. Mede dankzij ervaringen van vorig jaar. Toen werden Esther en ik wel door en door nat, doordat we toch het binnenland in waren gereden, terwijl het aan de kust droog bleef. Dit keer zijn we na 60 km omgedraaid en heeft het heen en weertje langs de kustlijn een hele dag zon opgeleverd. Een collega gaf opdracht dat ik bij terugkomst wel gestreept moest zijn, dus daar is hard aan gewerkt :-). Tot nu toe staat de teller op ongeveer 370 km, 13,5 uur en 2800 hoogtemeters. Nog drie pittige trainingsdagen te gaan, maar de benen voelen goed, het weer is heerlijk en ik heb er zin in!
