Roadtrip looking for without
Na al het trainen en wedstrijden rijden, was het tijd voor een korte, reeds geplande, break. Eindelijk ging ik bij Marjoke en Michiel op bezoek in Indianapolis. Een paar dagen bijkletsen en niet sporten. Ergens gingen er een paar dingen mis... maar terwijl ik op mijn 24 uur vertraagde vlucht zit te wachten, tijd genoeg om wat te schrijven.
De heenvlucht was op zich prima, met een vertraging van twee uur en het is gewoon een lange zit. Opgehaald door Marjoke, ff eten op het vliegveld, bijkletsen onderweg en op naar hun huis. En wat voor huis. Het voelde alsof ik terecht gekomen was op een set van Desparate Housewives, qua huizen dan ;-). Ondertussen was ik zo gesloopt, dat ik bijna direct naar bed gegaan ben.
Op vrijdag moest Marjoke gewoon werken, dus kon ik mooi haar fiets lenen om een stukje van de Monon trail te rijden... oh shit, holiday without a bike, stond er in het trainingsschema, nou ja, een keertje kan best toch? Lekker gefietst en een mooie manier om wat van de omgeving te zien. In de middag met gids Michiel de stad in, daarna een rondleiding bij Lilly en een hapje eten in de stad. Als flexitarier eet je hier toch meer vlees dan nodig, maar dat compenseren we terug in Nederland wel weer.
Zaterdag ging Marjoke hardlopen en had ze voor mij een gastenpas voor de fitness geregeld. Wat is het fijn om vrienden te hebben die weten dat je graag sport en hierover stond niets in het trainingsschema. Lekker begin van de dag en in de middag zijn we naar een museum geweest. Beetje een van alles wat door elkaar heen, maar vooral het stuk over de natuur met het ontstaan van aardbevingen en tornados was erg interessant.
In de avond hebben we thuis gegeten en heb ik een beetje gerelaxed met een boek. Esther had voor mij het boek "Notities uit de jungle" gekocht, van dezelfde schrijfster als "Een klein leven", maar hoe goed de laatste is, deze is niet echt mijn ding. Heb je "Een klein leven" nog niet gelezen? Het is echt een aanrader, maar koop er ook een flinke doos tissues bij.
Op zondag was ik vanwege de jetlag weer vroeg wakker en kon ik nog mooi een stukje fietsen.
Tenslotte was het "holiday without bike". Holiday en bike had ik snel gevonden, maar naar without ben ik nog steeds op zoek. Nog nagevraagd bij Esther, maar daar was hij ook niet. Mocht iemand hem tegenkomen, hoor ik het graag. Het rondje van deze ochtend was zo heerlijk, dat ik iets langer weg bleef dan gepland. Nog even getwijfeld of ik Marjoke nog een berichtje moest sturen dat alles in orde was, maar toen was ik er al bijna. Ze dachten inderdaad dat ik lek had gereden.
Omdat ik een soort van oost-Indisch doof ben wat betreft bewegen, hebben we in de middag nog een flinke wandeling van twee uur door een park gemaakt. Op een gegeven moment liep je over een smal paadje tussen twee meren en verder veel door de bossen. Afgesloten met een korte bezoekje aan de track van Indy 500, want dat hoor er natuurlijk ook bij.
Omdat het zo heerlijk weer was, zijn we de dag geëindigd met een bbq in het zonnetje.
Openbaar vervoer kennen ze niet echt in Indianapolis, dus ik was afhankelijk van de auto om naar het vliegveld te gaan. Ik had de keuze uit vijf uur op het vliegveld wachten of eerst nog een uurtje fitnessen en dan drie uur te vroeg zijn. Vul zelf maar in...
De eerste vlucht was prima, maar terwijl ik dit stuk schrijf, zit ik nog steeds op de tweede vlucht te wachten. De startbaan heb ik gisteren wel gehaald, maar na twee kapotte vliegtuigen, hebben ze de vlucht eruit gegooid. Erg netjes hebben ze het daarna niet afgehandeld, want hotels moest je zelf maar regelen. Als vrouw alleen in een stad die je niet kent om 1.00 in de nacht en ook nog eens best moe, is dat niet heel prettig kan ik je vertellen. Rationeel denken gaat dan ook wat lastiger en de vertraging was op dat moment al meer dan zes uur en met een overstap van drie uur, zat ik dus al ff op het vliegveld. Niet heel prettig. Gelukkig was het in Nederland ondertussen al ochtend en kon ik nog ff naar huis bellen.
Ik zit nu te wachten op een vlucht 24 uur later en na wat slaap en ontbijt voel ik mij al weer iets beter. Ik heb in ieder geval een boarding pass voor de vlucht vanmiddag, vele andere niet. Eerst zouden ze een extra vliegtuig inzetten, maar dat hebben ze toch maar niet gedaan. Blij dat de medewerkster mij gisteren voor de zekerheid toch op deze vlucht gezet had. Dat is dan wel zo ongeveer het enige dat ze goed gedaan hebben bij American Airlines. Nu nog hopen dat dit vliegtuig straks ook echt vertrekt.
Bezoek aan Marjoke en Michiel was erg geslaagd en blij dat ik ze eindelijk heb kunnen opzoeken. Voordeel van zo'n weekend is dat je ook echt goed kan bijkletsen. Foto's en het antwoord op de vraag of ik ooit ben thuis gekomen, volgt later.
Het stuk hierboven heb ik dus op het vliegveld geschreven. Bij thuiskomst was ik zo brak en moest ik al snel weer aan het werk, zodat ik het stuk nog steeds niet geplaatst had. Nu eindelijk dus wel. In de volgende blog zal ik weer wat over mijn wieleravonturen schrijven, want ik heb natuurlijk niet stilgezeten in de tussentijd.
Fotoverslag tripje Amerika:
